نماد درخت در انواع هنرهای ایرانی از جمله تصاویری است که تکرار و مداومت آن ذهن بسیاری را بر خود مشغول داشته . در تمامی سفال ها و منسوجات ، و نقاشیها و حتی حجاریهای تاریخ ایران درخت چنان جایگاهی داشته که حالت تقدس و احترام آمیز آن حتی نزد هنرمندان شهرت فراوان دارد . زیبایی درخت های سرو منقوش بر دیوار نگاره های تخت جمشید از جمله قدیمی ترین آثاری است که بیان اهمیت و اعتبار این آفریده پروردگار در میان هنرمندان و شاهان هخامنشی است . اما بررسی زمان و نحو انتقال تصویر درخت بر روی دستبافتهای گره دار نیاز به بررسی بیشتری دارد . احتمالاً قدیمی ترین و شاید هم ناب ترین نوع منقوش درخت سرو بر روی فرش گرده دار را می توان بر روی گروهی از قالیچه های بلوچ خراسان مشاهده نمود که به قالیچه های سجاده ای بلوچ شهرت دارند . بررسی های دقیق تر نگارنده بر روی این گروه از قالیچه ها که از قدمت بیشتری برخوردارند و بافت آنها به حداقل ممکن کاهش یافته ، دقیقاً معرف درخت سرو بر روی این قالیچه ها است . (تصویر ۱۴۸) اما گروه دیگر که هم اکنون نیز به مقدار زیاد بافته و در بازار مشهد ، همچنین تربت جام و حیدریه عرضه می گردد و با نام نقش برگ تاکی شهرت دارند احتمالاً دارای سوابق بیشتری نسبت به قالیچه های گروه اول هستند . (تصویر ۱۴۹)اگر چه قدیمی ترین نمونه های دژهر دو گروه بیش از ۵۰ الی ۱۷۰ سال از عمر آنها نمی گذرد ، اما بی تردید احترام و تقدس هر دو درخت در شرق ایران بویژه مرکز خراسان و بالاخص در محدوده خواف دارای سوابقی بیش از ۱۵۰۰ سال می باشد . اما احتمال آن میرود که سایر بافندگان این نواحی حتی قبل از مهاجرت تدریجی بلوچها به شرق ایران از این دو نقش استفاده نموده باشند .
