طراحان هنر قالیبافی در ایران
طراحان هنر قالیبافی و خلاق این عرصه همیشه طرحهای جدید ارائه می دهند طرحهای هنری زیادی نیز مانند گراف ها، طرحهای روی کاشی ها و شکل‌های هندسی و غیر هندسی، طرحهای تابلوهای هنری، تزئینات هندسی بناهای متنوع ایران پهناور، سردرها و محراب‌ها، گنبدها و بسیاری از اجزاء دیگر بناها و تصویرسازی داستان‌ها و افسانه‌ها در مناطق مختلف کشور توسط طراحان قالیبافی مورد توجه قرار گرفته و با تغییراتی با سلیقه و ذوق خود طراحان این نقش‌ها به فرش‌ها منتقل شده‌اند برخی از این طرح‌ها که شهرت بیشتری دارند عبارت‌اند از: طرح طاق بستان، طرح آرامگاه بوعلی، طرح قندیلی، طرح تخت جمشید، طرح طاق کسری، طرح سردر امامزاده محروق، طرح طاق نما، طرح گنبد دالان عالی قاپو، طرح شیخ صفی الدین اردبیلی، طرح گنبد کاووس (میل گنبد)، طرح محراب کوفی، طرح مسجد شاهی، طرح مسجد شیخ لطف الله، طرح مسجد کبود تبریز، طرح مقبره سلطانیه
طرح فرش مشهور به اقوام و افراد، ایل‌ها و عشایر
فلات ایران دارای طبیعت و اقلیمی متنوع است از جنوب و تلاقی بیابان و دریا در چابهار و بندرعباس تا کویر لوت و بالاتر از آن کوه‌های پوشیده از درختان و گیاهان گیلان و گلستان و مازندران و تلاقی زمین سبز و دریا، همه‌اش تنوع طبیعت بوده که اقوام و عشایر دارای مسلک‌های مختلفی را در خود جای داده است. احوال و زبان و فرهنگ این اقوام و عشایر نیز چون سرزمینشان متنوع و رنگارنگ است. همین رنگ متنوع فرهنگی در فرش‌هایشان نیز خود را نشان داده است. پیشه اصلی بسیاری از این اقوام و ایلات، دامداری بوده است بنابراین زندگی آن‌ها همیشه با پشم و نخ و بافندگی و فرش و خورجین و چادر عجین بوده است. سراسر ایران پهناور از دشت‌ها و کوهپایه‌ها، کویرها و بیابان‌ها، روستاها و شهرها، همه و همه با آب و هوای گوناگون و متغیر در سالیان گذشته همواره گذرگاهی مناسب و محلی مهیا برای اسکان ایل‌ها و عشایری بوده که بخاطر شغل خود یعنی دامداری به دنبال چراگاه‌های مناسب برای دام‌هایشان بوده‌اند عشایر و ایل‌ها حتی در هنگام کوچ ییلاقی و قشلاقی نیز دست از ریسندگی و بافندگی پشم گوسفندان نکشیده و به بافتن دستباف‌هایی مانند قالی یا گلیم یا پلاس ، خورجین ، زیلو، چادر و خیمه و… می‌پردازند. عشایر در بافت فرش‌های خود از نقش‌های ذهنی بدون مقدمه و معمولاً همراه با خطوط شکسته هندسی استفاده می‌کنند که بافت آسانی دارد و به نقشه قبلی احتیاجی ندارد. عشایر به علت کوچ زیاد، دارای ابزار کار قابل‌حمل هستند و بافته‌های آن‌ها نیز کوچکتر و قابل‌حمل می‌باشند آن‌ها غالب اوقات محصولات بافته شده خود را در روستاها و شهرهای بین مسیر کوچشان می‌فروشند آن‌ها مواد اولیه کارشان را نیز از پشم گوسفندان خود می‌گیرند.